Πώς μπορώ να βάλω όρια στο παιδί μου;

Συχνά οι γονείς αναρωτιούνται: «Γιατί χρειάζονται τα όρια;», «Πως βάζουμε όρια;», «Γιατί τα παιδιά δεν κατανοούν τη χρησιμότητα των ορίων;», «Θα με αγαπάνε τα παιδιά μου αν βάλω όρια;».

 

Από τη στιγμή που ένα παιδί γεννιέται, οι γονείς του – αναλαμβάνουν την απόλυτη ευθύνη για την ασφάλεια, την υγεία και τη σωστή ανάπτυξή του παιδιού τους. Μόνο ένα παιδί που απολαμβάνει τη σιγουριά που του εξασφαλίζουν οι γονείς θα αναπτυχθεί έτσι ώστε, όταν έρθει η στιγμή, να μπορεί να δοκιμάσει και να ξεπεράσει τα όρια αυτά. Ένα παιδί που δεν γνωρίζει όρια και δεν μαθαίνει να τα τηρεί είναι ανασφαλές, αποπροσανατολίζεται εύκολα από κάθε είδους ερεθίσματα, δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί στους στόχους του και βιώνει συχνά την απόρριψη και τις συνεχείς αποτυχίες. Γιατί όμως οι γονείς δυσκολεύονται τόσο πολύ να βάλουν όρια;

Σκέψεις που μας εμποδίζουν να θέσουμε όρια

Συχνά οι γονείς δυσκολεύονται να βάλουν όρια στη σχέση τους με το παιδί και σε αυτό τους εμποδίζουν σκέψεις και συναισθήματα ενοχής. Μερικές από τις πιο συχνές σκέψεις των γονιών είναι οι εξής:

● «Δε θέλω να γίνω αυστηρός σαν τους γονείς μου»

● «Τα παιδιά πρέπει να είναι ελεύθερα»

● «Τις λίγες ώρες που μπορώ να βλέπω το παιδί μου, δε θέλω να αισθάνεται ότι το περιορίζω»

● «Δεν ξέρω ούτε πού, ούτε πώς, να βάλω όρια»

● «Δεν μπορώ ο ίδιος πολλές φορές να βάλω όρια στον εαυτό μου, πώς θα βάλω στο παιδί μου»;

Γιατί όμως είναι χρήσιμα τα όρια;

Τα όρια βοηθούν στην εξασφάλιση της σωματικής και ψυχικής ασφάλειας των παιδιών. Καλλιεργούν την ενσυναίσθηση και τα βοηθούν να κατανοήσουν τους κανόνες και τις προσδοκίες των άλλων. Η οικογένεια συνεργάζεται καλύτερα ενώ τα παιδιά γίνονται πιο υπεύθυνα και σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους. Το παιδί γνωρίζει τις πραγματικές δυνατότητές του και δε χάνεται στο χάος της επιθυμίας του. Πολλές μελέτες αναφέρουν ότι όταν οι γονείς θέτουν σταθερά όρια, τα παιδιά μεγαλώνουν έχοντας μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, σε αντίθεση με τα παιδιά στα οποία επιτρέπεται να συμπεριφέρονται όπως τους αρέσει. Τα παιδιά με καλή προσαρμογή έχουν τρυφερούς, περιποιητικούς και υποστηρικτικούς γονείς, οι οποίοι ασκούν έλεγχο με λογικό τρόπο και έχουν υψηλές προσδοκίες. Ο σταθερός έλεγχος που δεν περιορίζει τις ευκαιρίες για πειραματισμό και επιτρέπει την αυθόρμητη έκφραση σχετίζεται με την ανεξαρτησία του παιδιού.

Τι συμβαίνει όταν δεν υπάρχουν όρια;

Χωρίς όρια το παιδί δεν μαθαίνει την υποχώρηση, την εκτίμηση, τον συμβιβασμό αλλά και τον σεβασμό. Δεν ξέρει να μοιράζεται και αρκετές φορές δυσκολεύεται να αλληλοεπιδράσει με τους άλλους ισότιμα. Δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί στους στόχους του. Ο κίνδυνος να αναπτύξει κακή κοινωνική συμπεριφορά είναι μεγαλύτερος. Τέλος τα παιδιά που δεν έχουν σταθερά όρια στο σπίτι δυσκολεύονται να προσαρμοστούν σε περιβάλλοντα όπου υπάρχουν κανόνες όπως είναι η σχολική τάξη, ενώ εμφανίζουν και δυσκολίες ένταξης στην ομάδα.

Τι πρέπει να ξέρουν οι γονείς όταν προσπαθούν να βάλουν όρια;

● Οι γονείς πρέπει να είναι αποφασισμένοι να βάλουν όρια

● Δεν πρέπει να έχουν ενοχές

● Να γνωρίζουν ότι το παιδί θα ασκήσει πίεση

● Να ξέρουν ότι το παιδί θα δοκιμάσει τα όρια τους

Χρήσιμες συμβουλές για τους γονείς

● Μην περιμένετε άμεσα την απόλυτη τήρηση των κανόνων

● Ακολουθείτε και οι δύο γονείς τους ίδιους κανόνες

● Βάλτε όρια ανάλογα με την ηλικία και την προσωπικότητα του παιδιού

● Να μην υπάρχει μεγάλη χρονική απόσταση μεταξύ ανεπιθύμητης συμπεριφοράς και συνέπειας

● Να είστε αποφασιστικοί και σίγουροι (τρόπος ομιλίας, τόνος της φωνής, στάση του σώματος) αλλά ταυτόχρονα ήρεμοι και τρυφεροί

● Η κριτική επικεντρώνεται στην πράξη και όχι στο παιδί ως άτομο

● Τα πολύ αυστηρά όρια κάνουν το παιδί παθητικό

● Δώστε του εναλλακτικές ώστε να εκτονώσει την ενέργεια του π.χ. παίζει μπάλα στο σπίτι, προτείνετέ του να παίξει στην αυλή

● Προσφέρετε στο παιδί πρότυπα συμπεριφοράς για μίμηση

● Θυμηθείτε να ενισχύετε θετικά το παιδί σας

Τέλος μην ξεχνάτε ότι οι κανόνες υπάρχουν για να εξυπηρετούν την οικογενειακή ζωή και όχι το αντίστροφο. Ότι οι κανόνες έχουν και εξαιρέσεις. Τα όρια και οι κανόνες είναι διαφορετικά σε κάθε οικογένεια ανάλογα με την προσωπικότητα και τις ανάγκες γονέων και παιδιών και το πιο σημαντικό τα όρια είναι μέρος των θεμελίων πάνω στα οποία χτίζονται οι σχέσεις γονέων - παιδιών.

ΠΗΓΗ :Το χαμόγελο του παιδιού

 

Καλοκαιρινές Διακοπές με Ασφάλεια

Τα περισσότερα παιδικά ατυχήματα συμβαίνουν το καλοκαίρι. Την εποχή αυτή κλείνουν τα σχολεία και αυτό σημαίνει περισσότερος ελεύθερος χρόνος για τα παιδιά. Είναι, επίσης, εποχή διακοπών στο βουνό ή στη θάλασσα.

Γι’ αυτό, πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας, όσο το δυνατόν νωρίτερα, να αναγνωρίζουν τους κινδύνους και να προφυλάσσονται από αυτούς. Ασφάλεια όμως, δε σημαίνει υπερπροστασία. Η υπερπροστασία μπορεί να προκαλέσει το αντίθετο αποτέλεσμα.

Συνήθως, οι διακοπές προϋποθέτουν συχνές μετακινήσεις. Τα παιδιά πρέπει πάντα, να κάθονται στο πίσω κάθισμα σωστά δεμένα. Οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων και τα μαγαζιά με αξεσουάρ αυτοκινήτων, μπορούν να ενημερώσουν για το κάθισμα ή τη ζώνη ασφαλείας που χρειάζεται ένα παιδί, ανάλογα με το ύψος και το βάρος του, για να ταξιδεύει με ασφάλεια. 

ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ

Μερικές συμβουλές για την ασφάλεια στη θάλασσα:

• Μαθαίνουμε στα παιδιά από μικρή ηλικία να κολυμπούν σωστά. Η εκμάθηση της κολύμβησης πρέπει να γίνεται συστηματικά και οργανωμένα από ειδικούς εκπαιδευτές.
• Ποτέ μην αφήνουμε μικρά παιδιά κοντά στο νερό χωρίς επίβλεψη, ακόμα και εάν ξέρουν να κολυμπούν.
• Να μην βασιζόμαστε σε φουσκωτά αντικείμενα, όπως μπρατσάκια και κουλούρες.
• Να μην κολυμπούν τα παιδιά με γεμάτο στομάχι, πρέπει να έχουν περάσει τουλάχιστον 3 ώρες από το τελευταίο τους γεύμα.
• Να μην αφήνουμε τα παιδιά να απομακρύνονται από την στεριά χωρίς επίβλεψη.
• Το κολύμπι, μπορεί να γίνει επικίνδυνο σε πολύ ταραγμένη θάλασσα και σε περιοχές όπου υπάρχουν θαλάσσια ρεύματα.
• Όταν τα παιδιά ασχολούνται με θαλάσσια αθλήματα και όταν βρίσκονται σε σκάφη, να φροντίζουμε να φοράνε πάντα εγκεκριμένα σωσίβια και να ακολουθούν τους κανόνες ασφαλείας. 
• Να μάθουμε στα παιδιά να μην κάνουν βουτιές, αν δεν σιγουρευτούν ότι τα νερά είναι βαθιά και δεν υπάρχουν και δεν υπάρχουν βράχια ή αχινοί.
• Ο ήλιος είναι πολύ επικίνδυνος. Πάντα καπέλο, άσπρη μπλούζα και αντηλιακή προστασία στα παιδιά μας. Να αποφεύγουμε την έκθεση στον ήλιο κατά τις μεσημεριανές ώρες.
• Εάν τα παιδιά ψαρεύουν, ας τους μάθουμε τη σωστή χρήση του εξοπλισμού (ψαροντούφεκο, καλάμι, καθετή κλπ.) και να αναγνωρίζουν τα δηλητηριώδη ψάρια. Τα μεγαλύτερα παιδιά που κάνουν υποβρύχιο ψάρεμα πρέπει να ακολουθούν πιστά τους κανόνες ασφαλείας, να είναι πάντα συνδεδεμένα με την ειδική σημαδούρα για να διακρίνονται από διερχόμενα σκάφη και να είναι πάντα συνοδευόμενα.
• Εφόσον υπάρχουν μικρά παιδιά σε σπίτι με πισίνα, τότε η πισίνα πρέπει να είναι σωστά περιφραγμένη.

ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ

Μερικές συμβουλές για την ασφάλεια στο βουνό:

Όλα τα αθλήματα του βουνού, όπως η αναρρίχηση, η ανάβαση, η ελεύθερη πτώση, καλό είναι να γίνονται σε οργανωμένες ομάδες υπό την επιτήρηση ειδικών, να ακολουθούνται αυστηρά οι κανόνες ασφαλείας και να χρησιμοποιείται ο κατάλληλος εξοπλισμός.

• Κατάλληλο ντύσιμο:

α) στην πεζοπορία: κατάλληλα υποδήματα και καπέλο 

β) στην ποδηλασία: κράνος ασφαλείας και σωστά παπούτσια 

γ) στο rafting: εγκεκριμένα σωσίβια και κράνος.

• Να μάθουμε  στα παιδιά να αναγνωρίζουν τα δηλητηριώδη έντομα και ερπετά της περιοχής και πώς να αποφεύγουν ατυχήματα που προέρχονται από αυτά.
• Να αποφεύγουν να περπατούν μέσα σε ψηλά χόρτα, να βάζουν τα χέρια τους σε χαραμάδες και κάτω από πέτρες, γιατί εκεί μπορεί να βρίσκονται φίδια και δηλητηριώδη έντομα.
• Να μάθουμε στα παιδιά ότι τα ζώα γίνονται επικίνδυνα όταν αισθάνονται ότι απειλούνται, είναι άρρωστα ή προστατεύουν τα μικρά τους, την τροφή τους, την κατοικία τους, ακόμα και το αφεντικό τους. Κατά κανόνα τα παιδιά πρέπει να μάθουν να σέβονται όλα τα ζώα. 
• Στην εξοχή τα παιδιά μπορεί να συναντήσουν ζώα μη κατοικίδια, όπως τσοπανόσκυλα και γαϊδούρια που δεν είναι συνηθισμένα σε κόσμο. 
• Να βεβαιωθούμε ότι στην περιοχή δεν υπάρχουν ποτάμια, πηγάδια, στέρνες και άλλα μέρη αποθήκευσης νερού. Σε περίπτωση που υπάρχουν,  να εξηγήσουμε την επικινδυνότητά τους στα παιδιά και να τα αποτρέψουμε να παίζουν κοντά τους. 
• Τα παιδιά μακριά από σπίρτα, φωτιά  και γκαζάκια. Όταν κρίνουμε ότι είναι πλέον ώριμα και υπεύθυνα, να τους μάθουμε πώς να τα μεταχειρίζονται σωστά.
• Να βεβαιωθούμε ότι δεν υπάρχουν δηλητηριώδη φυτά στην περιοχή, όπως μανιτάρια, και ας μάθουμε στα παιδιά μας να τα αναγνωρίζουν και να μην τα αγγίζουν.
• Να προσέχουμε τις καλοκαιρινές καταιγίδες. Ας μάθουμε στα παιδιά μας να μη στέκονται κάτω από δέντρα και ηλεκτρικά καλώδια και να μην κολυμπούν όταν υπάρχουν κεραυνοί.

Με τις υψηλές καλοκαιρινές θερμοκρασίες υπάρχει μεγάλος κίνδυνος δηλητηρίασης. Να μάθουμε στα παιδιά να αποφεύγουν τις αλλοιωμένες τροφές, τα λιωμένα παγωτά και τα ληγμένα προϊόντα. Δεν βάζουμε ποτέ πίσω στην κατάψυξη τρόφιμα που έχουν ήδη αποψυχθεί.

Τα παραπάνω είναι γνωστά σε όλους μας. Δυστυχώς όμως, είναι τόσο απλά που κάποιες φορές παραβλέπονται. Όλοι πιστεύουμε ότι δεν θα συμβούν σε εμάς και επαναπαυόμαστε, με αποτέλεσμα να έχουμε πολλά ατυχήματα  κατά την διάρκεια του καλοκαιριού. 

source: ''Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος''

---

Γαστρεντερίτιδα σε παιδιά

Γαστρεντερίτιδα σε παιδιά

 

Η ιογενής γαστρεντερίτιδα είναι μια εντερική λοίμωξη που οφείλεται σε διάφορους ιούς. Οι συχνότεροι από αυτούς είναι οι νορο-ιοί, οι ροτα-ιοί και οι αδενο-ιοί. Οι νορο-ιοί αποτελούν το πλέον συχνό αίτιο  οξείας γαστρεντερίτιδας στις ανεπτυγμένες χώρες στο σύνολο του πληθυσμού και οι ροτα-ιοί σε παιδιά ηλικίας μικρότερης των 5 ετών. Στην πλειονότητα των ατόμων τα συμπτώματα είναι ήπια και υποχωρούν χωρίς να απαιτείται η επίσκεψη στο γιατρό.

Γαστρεντερίτιδα σε παιδιά: Συμπτώματα

Τα κύρια συμπτώματα της ιογενούς γαστρεντερίτιδας είναι οι διάρροιες (συνήθως υδαρείς) και οι έμετοι. Οι ασθενείς μπορεί επίσης να παρουσιάσουν ναυτία, πόνο και κράμπες στην κοιλιά, πονοκέφαλο, μυϊκούς πόνους, κόπωση, ρίγη και σπανιότερα πυρετό. Ο πυρετός είναι κατά κανόνα χαμηλός.

Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να διαρκέσουν από 1 έως 10 ημέρες, ανάλογα με τον ιό που προκάλεσε το νόσημα. Συνήθως όμως διαρκούν 24-48 ώρες.

Πόσος χρόνος μεσολαβεί από την επαφή με τον ιό μέχρι την εμφάνιση του νοσήματος;

Ο χρόνος που μεσολαβεί από την επαφή (έκθεση) με έναν από τους ιούς που προκαλούν ιογενή γαστρεντερίτιδα μέχρι την εμφάνιση των συμπτωμάτων κυμαίνεται μεταξύ 12 και 72 ωρών. Συνήθως, όμως, ο χρόνος αυτός είναι 1 με 2 ημέρες.

Γαστρεντερίτιδα στα παιδιά: Αντιμετώπιση

Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο φάρμακο για την ιογενή γαστρεντερίτιδα. Το πιο σημαντικό στην αντιμετώπισή της είναι η αποφυγή σοβαρής απώλειας υγρών (αφυδάτωση). Καλό είναι ο ασθενής με ιογενή γαστρεντερίτιδα να καταναλώνει όσο το δυνατόν μεγαλύτερες ποσότητες υγρών, για όσο διάστημα διαρκούν τα συμπτώματά του. Η κατανάλωση αντιβιοτικών δεν βοηθά στην αντιμετώπιση της ιογενούς γαστρεντερίτιδας (όπως άλλωστε και σε καμιά ιογενή νόσο). Η λήψη αντιδιαρροϊκών φαρμάκων για την ανακούφιση των συμπτωμάτων, πρέπει να αποφεύγεται εκτός εάν κρίνει διαφορετικά ο θεράπων γιατρός.

 

 

ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΤΙΔΑ - ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ

Συχνές ερωτήσεις για την αντιμετώπιση συμπτωμάτων γαστρεντερίτιδας στο σπίτι

 

1. Τι να προσέξουμε στο σπίτι;

Καλή υγιεινή:

- Τακτικό πλύσιμο των χεριών με σαπούνι και νερό.

- Aλλαγή πάνας βρεφών και μικρών παιδιών σε ξεχωριστό σημείο, μακριά από τους χώρους που έχουν σχέση με την ετοιμασία του φαγητού. Άμεση απόρριψη αυτής σε σακούλα.

Σωστή διατροφή:

- Μικρά και συχνά γεύματα με ό,τι συνηθίζει να τρώει το βρέφος ή το παιδί σας.

- Αραιωμένος χυμός μήλου με νερό (50/50) σε μεγαλύτερα παιδιά ως μια εναλλακτική για κάποιες ώρες.

- Αποφυγή προϊόντων με ζάχαρη (χυμοί, αναψυκτικά, γλυκά κλπ)

- Η χρήση γαλακτοκομικών προϊόντων ελεύθερων λακτόζης,

δεν επιφέρει σημαντική βελτίωση.

2. Υπάρχουν ειδικά φάρμακα για αντιμετώπιση της γαστρεντερίτιδας στο σπίτι;

- Σε κάποιες περιπτώσεις φαίνεται να βοηθούν τα προβιοτικά φάρμακα, μειώνοντας τη διάρκεια των διαρροϊκών κενώσεων.

- Για αναπλήρωση υγρών σε ηπίως αφυδατωμένο παιδί προτιμάται η χορήγηση διαλυμάτων ενυδάτωσης (φακελίσκοι ηλεκτρολυτών, γλυκόζης ή/και αλευριού από ρύζι σε νερό).

- Δε συνιστάται η χορήγηση αντιδιαρροϊκών και αντιεμετικών φαρμάκων σε παιδιά

 

3. Τι να κάνουμε εάν συνεχίζονται οι έμετοι και οι διάρροιες στο σπίτι;

- Μετά από κάθε έμετο θα χρειαστεί να περιμένετε περίπου 20 λεπτά πριν δοκιμάσετε να χορηγήσετε πάλι υγρά με σταδιακώς αυξανόμενη ποσότητα («κλασματική χορήγηση»).

- Εφόσον το νερό είναι ανεκτό από τον οργανισμό, μπορείτε να δοκιμάσετε διαλύματα ενυδάτωσης (5ml/kg μετά από κάθε έμετο ή διάρροια), σύμφωνα με τις οδηγίες του Παιδιάτρου.

 

4. Ποια προειδοποιητικά σημεία θα μας οδηγήσουν πάλι στα Επείγοντα του Νοσοκομείου που εφημερεύει;

1. Πυρετός με Θ≥39^οC

2. Νωθρό ή υπνηλικό παιδί

3. Μειωμένη πρόσληψη υγρών/σίτισης

4. Έμετοι που δεν υποχωρούν

5. Πράσινοι έμετοι ή έμετοι με πρόσμιξη αίματος

6. Διάρροιες με πρόσμιξη αίματος

7. Διάρροιες με διάρκεια ≥7 ημέρες

8. Έντονο κοιλιακό άλγος

 

5. Πότε μπορούμε να επιστρέψουμε στην καθημερινότητα;

Σχολείο: >48 ώρες από το τελευταίο επεισόδιο εμέτου ή διάρροιας

Κολυμβητήριο: >14 ημέρες από το τελευταίο επεισόδιο διάρροιας

 

Αυτές οι πληροφορίες προορίζονται για γενική ενημέρωση του κοινού και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντικατστήσουν τη συμβουλή ιατρού ή άλλου αρμόδιου επαγγελματία υγείας .

This information is intended as a general guide only and not to provide specific information for individual patient care. Any questions about your own situation should be directed to your medical practitioner.

Pediamed,Pediamed4u,Pedialine,Dr.Nikos Konnaris