1η Ιουνίου Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού

Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού

Με την ευκαιρία του εορτασμού της Παγκόσμιας ημέρας παιδιού, ας σκεφτούμε όχι μόνο τα παιδιά μας, αλλά και τα παιδιά όλου του κόσμου ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής και φύλου, σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη και αν ζουν.

Ας σκεφτούμε τα παιδιά που έχουν εξαναγκαστεί σε παιδική εργασία, που δεν έχουν όχι μόνο τετράδια και βιβλία, αλλά δεν έχουν τρόφιμα, φάρμακα, εμβόλια και το σημαντικότερο δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Παιδιά που στηρίζουν τις ελπίδες τους σε εθελοντές γιατρούς, οργανώσεις, κλπ.

Πρέπει να θυμόμαστε ότι εκτός από το να μιλάμε στα παιδιά, πρέπει και να ακούμε τι προσπαθούν να μας πουν πραγματικά, αλλά και να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες τους. Σήμερα λοιπόν ας σωπάσουμε εμείς οι μεγάλοι και ας δώσουμε το λόγο στα παιδιά.

Τι άραγε θα μας έλεγαν;

·         Χρειάζομαι κατανόηση, για να μάθω να έχω υπομονή.

·         Χρειάζομαι να ζω με δικαιοσύνη, για να μάθω να είμαι δίκαιος.

·         Χρειάζομαι να ζω με ασφάλεια, για να μάθω να εμπιστεύομαι.

·         Δε χρειάζομαι ακατάπαυστα κριτική, για να μη μάθω να κατακρίνω.

·         Δε χρειάζομαι να ζω σε εχθρικό περιβάλλον, για να μη μάθω να είμαι επιθετικός.

·         Δε χρειάζομαι να ζω με ντροπή, για να μην αισθάνομαι ένοχος.

·         Χρειάζομαι να με αποδέχονται όπως είμαι, για να βρίσκω, αλλά και να δίνω αγάπη στον κόσμο.

Και ας μην ξεχνάμε τη Χάρτα των δικαιωμάτων του παιδιού που κατάρτισε η Unicef και λέει σε γενικές γραμμές ότι είναι δικαίωμα για κάθε παιδί:

·         Να έρχεται στη ζωή.

·         Να μεγαλώνει σε έναν κόσμο χωρίς βία και φτώχεια.

·         Να ζήσει σε έναν κόσμο που να σέβεται και να προστατεύει το φυσικό περιβάλλον.

·         Να έχει ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση.

·         Να έχει ελεύθερο χρόνο και χώρο για να παίζει.

·         Να περνάει αρκετό χρόνο με τους γονείς του.

·         Να ζήσει με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά του χρόνια.

·         Να ζήσει σε έναν κόσμο ανθρώπινο, δίκαιο και ειρηνικό. Έναν κόσμο στον οποίο θα μεγαλώσουν αύριο και τα δικά του παιδιά.

Τα παιδιά δικαιούνται να ζουν σε ένα ειρηνικό, ασφαλές και υγιές περιβάλλον για να βιώσουν με αξιοπρέπεια τα παιδικά τους χρόνια. Ένα περιβάλλον στο οποίο δε θα λείπει το καθαρό νερό και ο καθαρός αέρας για να αναπνέουν.

Ιδιαίτερα εφέτος τα παιδιά της Κύπρου θα έρθουν αντιμέτωπα κατά την ημέρα της παγκόσμιας γιορτής τους με την εφαρμογή στον τόπο μας του Γενικού Σχεδίου Υγείας.

Η Παιδιατρική οικογένεια ήταν πάντοτε τοποθετημένη θετικά υπέρ ενός σωστού σχεδίου υγείας. Έδωσε σκληρές μάχες από την ψήφιση του πρώτου νόμου το 2001 για υλοποίηση ενός σχεδιασμού φιλικού τόσο προς τον δικαιούχο, όσο και προ τον παροχέα. Πάλεψε με ζήλο και αποφασιστικότητα ώστε να φτιαχτεί ένα σχέδιο αντάξιο των προσδοκιών του λαού μας και κατ’ επέκταση των παιδιών μας. Αντ’ αυτού έγινε παραλήπτης ενός σχεδίου φτιαγμένου χωρίς αγάπη, αλλά με ελλείματα και δυσλειτουργίες. Το οποίο χαρακτηρίστηκε ως ασθενοεχθρικό και ιατροεχθρικό. Που δεν εξασφαλίζει στα παιδιά μας το αναφαίρετο δικαίωμά τους για πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου υγεία. Που εγκυμονεί κινδύνους για καταρράκωση του αξιοζήλευτου επιπέδου υγείας των παιδιών μας. Που δεν τους εγγυάται απρόσκοπτη πρόσβαση σε σύγχρονες θεραπείες. Που υπάρχει κίνδυνος να τους στερήσει την αξιοζήλευτη εμβολιαστική κάλυψη που απολάμβαναν μέχρι τώρα. Που ενώ διαλαλεί με βάση την εισαγωγή στον αναθεωρημένο νόμο του 2017 ότι «υπάρχει ανάγκη το σύστημα να είναι καθολικό, οικονομικά βιώσιμο, να παρέχει ισότιμη μεταχείριση και να εξασφαλίζει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες φροντίδας υγείας», θα οδηγήσει σε καθολική ισοτιμία σε χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες και σε δύο ταχυτήτων ασθενείς. Αυτούς που θα έχουν την οικονομική ικανότητα να αγοράζουν υπηρεσίες εκτός συστήματος και σε αυτούς που θα είναι εγκλωβισμένοι σε ένα εξαθλιωμένο σύστημα με υπό κατάρρευση νοσοκομεία.

Η παιδιατρική οικογένεια δεν είναι αυτό το σύστημα που επαγγελλόταν για τα παιδιά μας. Υπόλογοι για αυτό το κατάντημα θα είναι όσοι συνέβαλαν σε αυτό το κατάντημα (κυβέρνηση, Υπουργείο Υγείας, Βουλή, ΟΑΥ). Πόσο λανθασμένη είναι η άποψη ότι ας ξεκινήσει το σύστημα και θα γίνουν διορθωτικές κινήσεις καθοδόν. Εφόσον εντοπίσαμε τις αδυναμίες και τις αναδείξαμε η λογική λέει ότι τις διορθώνουμε και προχωρούμε. Η λογική ότι θα (θαθαθα) τις διορθώσουμε στο μέλλον μόνο σε καταστροφική μείωση του επιπέδου υγείας των παιδιών μας θα οδηγήσει.

Η παιδιατρική οικογένεια θα ένοιωθε πραγματικά υπερήφανη αν οι σχεδιασμοί της πολιτείας σέβονταν τα παιδιά μας και τους γονείς τους. Θα ήταν πραγματικά υπερήφανη αν και οι 190 μάχιμοι ιδιώτες παιδίατροι ήταν σε θέση να δηλώσουν ότι ναι αυτό το σχέδιο σέβεται και αγαπά τα παιδιά μας και να βάλουν την πλάτη τους να το στηρίξουν. Δεν θα ένοιωθε ντροπή που από τους 190 παιδίατρους οι 74 εντάχθηκαν εκόντες, άκοντες σε ένα κακέκτυπο σχεδιασμό, που δεν θα βλάψει μόνο την υγεία των παιδιών μας, αλλά και των ίδιων. Δεν θα ένοιωθε ντροπή που ανάγκασαν 35 μάχιμους δευτεροβάθμιους νοσοκομειακούς παιδίατρους να γίνουν Προσωπικοί Ιατροί, για να καλύψουν τις σχεδιαστικές του αδυναμίες.

Καλούμε τους διαχρονικούς συνεργάτες μας τους γονείς των παιδιών μας, με τους οποίους αναπτύξαμε μια διαχρονική σχέση εκτίμησης και φιλίας με επίκεντρο τα παιδιά τους/μας, να μην αποδεχτούν τίποτε λιγότερο από αυτό που απολαμβάνουν μέχρι σήμερα. Καλούμε τους γονείς να μη δείξουν καμμιά ανοχή σε ένα σχεδιασμό που θα επηρεάσει αρνητικά την υγεία των μικρών μας ασθενών.

Ας φροντίσουμε όλοι μας να εξασφαλίσουμε την υψηλού επιπέδου υγεία, ως το πιο  πολύτιμο δώρο στα παιδιά μας, όχι μόνο όταν γιορτάζουμε την Παγκόσμια Μέρα του Παιδιού, αλλά κάθε μέρα.

Πηγή : Ηλιακτίδα