Τρίτη 30 Απριλίου 2019
PEDIAMED: How to Protect Children from Drownimg - Swim Safet...
Click on PEDIAMED to read more
PEDIAMED: Πώς να αποφύγουμε τον κίνδυνο Πνιγμού στα Παιδιά
CLICK ON PEDIAMED TO LEARN MORE
PEDIAMED: Child's Sleep
CLICK ON PEDIAMED TO LEARN MORE
What to do if a baby has an allergic reaction
A baby can have an allergic reaction for a variety of reasons. An allergic reaction occurs when the body has an adverse response to a usually harmless substance, such as a soap or a specific food.
Babies have sensitive skin, which makes them more likely than adults to develop a rash. Even a slight irritation to a baby's skin may be enough to trigger a rash.
Identifying the cause of the allergic reaction or sensitivity can help parents and caregivers to prevent and treat any future reactions.
Types
Babies can have several different types of skin rash, which have a range of causes. Some allergic reactions can also lead to additional symptoms, such as nausea and vomiting.
Common types of allergic reactions in infants include the following:
Eczema
Irritating fabrics, soaps, and heat can lead to eczema outbreaks in babies.
Eczema is one of the most common skin conditions in babies. There are different types of eczema, but atopic eczema is one of the most likely to affect babies and small children.
An eczema rash may consist of tiny red bumps, or it may look like scaly, dry skin.
Doctors do not know why some people develop eczema while others do not, but it may be due to a combination of genetic and environmental factors.
Common triggers of eczema outbreaks in babies include irritating fabrics, soaps, and heat.
An eczema rash may look slightly different in older infants. According to the National Eczema Association, babies younger than 6 months tend to develop eczema-type rashes on the scalp, face, and forehead.
In babies aged between 6 months and 1 year, the rash often appears on the knees and elbows.
Papular urticaria
Papular urticaria is a localized allergic reaction to a bug bite. Bites from various insects, including mosquitoes, mites, and bedbugs, can cause the reaction.
Although it usually affects children aged 2–6 years, papular urticaria can also occur in infants.
Papular urticaria resembles small clusters of red bumps or bug bites. Some of the bumps may be fluid-filled. Papular urticaria can last for several days or even weeks.
Hives
When the body is allergic to a substance, it releases a chemical called histamine that can lead to the development of hives and other allergy symptoms.
Hives are itchy, raised patches on the skin. They can range in size and shape but are usually pink or red with a thin red border.
Hives can develop anywhere on the body and often appear in clusters.
Food allergies
A baby can develop hives as the result of a food allergy.
According to the American Academy of Allergy, Asthma & Immunology, about 6 percent of children aged 2 and under have food allergies.
Signs of a food allergy can include skin reactions and respiratory or intestinal symptoms, such as:
hives
itching
coughing
vomiting
diarrhea
blood in the stool
Occasionally, it is even possible for babies to have allergic reactions to foods before they start eating them. This is because they can develop allergies to the foods that the person who is breast-feeding them eats.
The foods that children are most likely to be allergic to are:
milk and dairy products
peanuts
shellfish
Once they start eating solid foods, babies may show signs of additional allergies.
Doctors often recommend that parents and caregivers introduce new foods to a baby one at a time. This way, if an allergy does develop, it is easier to determine which food is responsible for the reaction.
Treatment
Not all reactions in babies require treatment. For example, a mild rash is likely to fade within a few hours and may not trouble the baby in that time.
However, if the symptoms of a reaction are causing visible discomfort, treatment may be necessary.
The treatment can vary according to the type of rash or reaction. In general, the following treatments may help:
Avoiding triggers: Soaps, detergents, and scented lotions can often irritate a baby's skin, so it may be best to avoid using chemical cleaners and to choose hypoallergenic products instead.
Washing with a fragrance-free cleanser: After using a mild, scent-free soap, pat the baby's skin dry and avoid rubbing too hard, as this can irritate the skin.
Applying a moisturizer: Using a hypoallergenic moisturizer after a baby's bath can help to prevent dry skin. Moisturizers also provide a barrier to protect the skin from irritants.
Using 1-percent hydrocortisone cream: Hydrocortisone cream can treat skin rashes relating to eczema or other allergic reactions. Although it is usually safe to use for infants for short periods, it is essential to speak to a doctor first.
Considering scratch mitts: Scratch mitts prevent a baby from scratching a rash with their fingernails. Too much scratching can injure the skin and lead to an infection.
Prevention
It is not possible to prevent all allergic reactions in babies, but there are steps that parents and caregivers can take to reduce the risk. These include:
washing the baby's clothes in hypoallergenic detergent
using fragrance-free shampoo, lotions, and soap
washing the baby's bedding in hot water every week to reduce the chance of dust mites
vacuuming frequently
introducing new foods one at a time
If a baby has an allergic reaction after breast-feeding, it might be beneficial to keep a food diary to try to determine the underlying cause. Dairy is a very common culprit, especially before the infant reaches 1 year in age.
After identifying the allergen, it may help to avoid eating this food while breast-feeding. However, it is best to speak to a doctor before making changes to the diet.
When to see a doctor
Seek medical advice if a rash worsens over time.
People can often treat allergic reactions in babies at home. However, in some cases, it is best to see a doctor.
If the rash spreads or worsens over time, a person should consult a doctor. It is also essential to seek medical advice if the skin shows signs of an infection, such as blistering, bleeding, or seeping fluid.
In some cases, a rash can signify another illness. If a rash appears alongside the symptoms below, people should consult a doctor:
fever
lethargy
poor feeding
coughing
excessive crying
Babies who develop allergic reactions that include wheezing, swelling of the lips or tongue, or trouble breathing will require immediate medical attention. They may be having an anaphylactic reaction, which can be severe.
Takeaway
Allergic reactions and sensitivities are common in babies, in part because they have such sensitive skin.
In most cases, these reactions are mild, and parents or caregivers can treat them at home.
Identifying the allergen can help to prevent future reactions. Many babies will grow out of their allergies, but others will develop new allergies as they get older.
Last reviewed Mon 16 July 2018
By MaryAnn de Pietro
Reviewed by Karen Gill, MD
Babies have sensitive skin, which makes them more likely than adults to develop a rash. Even a slight irritation to a baby's skin may be enough to trigger a rash.
Identifying the cause of the allergic reaction or sensitivity can help parents and caregivers to prevent and treat any future reactions.
Types
Babies can have several different types of skin rash, which have a range of causes. Some allergic reactions can also lead to additional symptoms, such as nausea and vomiting.
Common types of allergic reactions in infants include the following:
Eczema
Eczema is one of the most common skin conditions in babies. There are different types of eczema, but atopic eczema is one of the most likely to affect babies and small children.
An eczema rash may consist of tiny red bumps, or it may look like scaly, dry skin.
Doctors do not know why some people develop eczema while others do not, but it may be due to a combination of genetic and environmental factors.
Common triggers of eczema outbreaks in babies include irritating fabrics, soaps, and heat.
An eczema rash may look slightly different in older infants. According to the National Eczema Association, babies younger than 6 months tend to develop eczema-type rashes on the scalp, face, and forehead.
In babies aged between 6 months and 1 year, the rash often appears on the knees and elbows.
Papular urticaria
Papular urticaria is a localized allergic reaction to a bug bite. Bites from various insects, including mosquitoes, mites, and bedbugs, can cause the reaction.
Although it usually affects children aged 2–6 years, papular urticaria can also occur in infants.
Papular urticaria resembles small clusters of red bumps or bug bites. Some of the bumps may be fluid-filled. Papular urticaria can last for several days or even weeks.
Hives
When the body is allergic to a substance, it releases a chemical called histamine that can lead to the development of hives and other allergy symptoms.
Hives are itchy, raised patches on the skin. They can range in size and shape but are usually pink or red with a thin red border.
Hives can develop anywhere on the body and often appear in clusters.
Food allergies
According to the American Academy of Allergy, Asthma & Immunology, about 6 percent of children aged 2 and under have food allergies.
Signs of a food allergy can include skin reactions and respiratory or intestinal symptoms, such as:
hives
itching
coughing
vomiting
diarrhea
blood in the stool
Occasionally, it is even possible for babies to have allergic reactions to foods before they start eating them. This is because they can develop allergies to the foods that the person who is breast-feeding them eats.
The foods that children are most likely to be allergic to are:
milk and dairy products
peanuts
shellfish
Once they start eating solid foods, babies may show signs of additional allergies.
Doctors often recommend that parents and caregivers introduce new foods to a baby one at a time. This way, if an allergy does develop, it is easier to determine which food is responsible for the reaction.
Treatment
Not all reactions in babies require treatment. For example, a mild rash is likely to fade within a few hours and may not trouble the baby in that time.
However, if the symptoms of a reaction are causing visible discomfort, treatment may be necessary.
The treatment can vary according to the type of rash or reaction. In general, the following treatments may help:
Avoiding triggers: Soaps, detergents, and scented lotions can often irritate a baby's skin, so it may be best to avoid using chemical cleaners and to choose hypoallergenic products instead.
Washing with a fragrance-free cleanser: After using a mild, scent-free soap, pat the baby's skin dry and avoid rubbing too hard, as this can irritate the skin.
Applying a moisturizer: Using a hypoallergenic moisturizer after a baby's bath can help to prevent dry skin. Moisturizers also provide a barrier to protect the skin from irritants.
Using 1-percent hydrocortisone cream: Hydrocortisone cream can treat skin rashes relating to eczema or other allergic reactions. Although it is usually safe to use for infants for short periods, it is essential to speak to a doctor first.
Considering scratch mitts: Scratch mitts prevent a baby from scratching a rash with their fingernails. Too much scratching can injure the skin and lead to an infection.
Prevention
It is not possible to prevent all allergic reactions in babies, but there are steps that parents and caregivers can take to reduce the risk. These include:
washing the baby's clothes in hypoallergenic detergent
using fragrance-free shampoo, lotions, and soap
washing the baby's bedding in hot water every week to reduce the chance of dust mites
vacuuming frequently
introducing new foods one at a time
If a baby has an allergic reaction after breast-feeding, it might be beneficial to keep a food diary to try to determine the underlying cause. Dairy is a very common culprit, especially before the infant reaches 1 year in age.
After identifying the allergen, it may help to avoid eating this food while breast-feeding. However, it is best to speak to a doctor before making changes to the diet.
When to see a doctor
People can often treat allergic reactions in babies at home. However, in some cases, it is best to see a doctor.
If the rash spreads or worsens over time, a person should consult a doctor. It is also essential to seek medical advice if the skin shows signs of an infection, such as blistering, bleeding, or seeping fluid.
In some cases, a rash can signify another illness. If a rash appears alongside the symptoms below, people should consult a doctor:
fever
lethargy
poor feeding
coughing
excessive crying
Babies who develop allergic reactions that include wheezing, swelling of the lips or tongue, or trouble breathing will require immediate medical attention. They may be having an anaphylactic reaction, which can be severe.
Takeaway
Allergic reactions and sensitivities are common in babies, in part because they have such sensitive skin.
In most cases, these reactions are mild, and parents or caregivers can treat them at home.
Identifying the allergen can help to prevent future reactions. Many babies will grow out of their allergies, but others will develop new allergies as they get older.
Last reviewed Mon 16 July 2018
By MaryAnn de Pietro
Reviewed by Karen Gill, MD
Δευτέρα 29 Απριλίου 2019
Επιπεφυκίτιδα στα παιδιά
Ο επιπεφυκότας είναι η λεπτή ημιδιαφανής μεμβράνη, που υπαλείφει τον σκληρό χιτώνα στην πρόσθια επιφάνεια του ματιού καθώς και την έσω επιφάνεια των βλεφάρων. Για λόγους ευκολίας αναφέρουμε στους ασθενείς τον επιπεφυκότα ως το «άσπρο του ματιού», αλλά στην πραγματικότητα είναι ο σκληρός χιτώνας που είναι λευκός και διακρίνεται πίσω από τον επιπεφυκότα.
Όταν ο επιπεφυκότας ερεθιστεί από κάποια αιτία, τα αγγεία του διαστέλλονται και η αιματική τους ροή αυξάνεται δίνοντας στο μάτι αυτή την κόκκινη όψη.
Δακρύρροια και βλεννώδεις εκκρίσεις
Ο ερεθισμός του επιπεφυκότα οδηγεί κατά κανόνα σε αύξηση της παραγωγής δακρύων και έτσι η δακρύρροια είναι ένα συχνό σύμπτωμα μιας επιπεφυκίτιδας. Στην πραγματικότητα, αυτή η αύξηση των δακρύων είναι κάτι απόλυτα θεμιτό, μια και βοηθά στο ξέπλυμα του ματιού από κάποιον πιθανό ερεθιστικό παράγοντα.
Ο ερεθισμός διεγείρει επίσης και την παραγωγή βλέννας. Αν το αίτιο της επιπεφυκίτιδας είναι μικροβιακό, οι εκκρίσεις γίνονται βλεννοπυώδεις και περιέχουν πύον, δηλαδή τα νεκρά λευκά αιμοσφαίρια και τα συντρίμμια των μικροβίων, αποτέλεσμα της μάχης του οργανισμού ενάντια στη λοίμωξη.
Επιπεφυκίτιδα και κοινό κρυολόγημα
Λόγω της επικοινωνίας που υπάρχει ανάμεσα στα μάτια και τη μύτη (η αποχέτευση των δακρύων αδειάζει φυσιολογικά τα δάκρυα στον ρινοφάρυγγα), είναι δυνατό με ανιούσα πορεία ιοί και μικρόβια να φτάσουν από τη ρινική κοιλότητα στο μάτι και να προκαλέσουν επιπεφυκίτιδα.
Σε αυτό συμβάλλει και η πτώση της άμυνας του οργανισμού, που προκαλεί η αρχική λοίμωξη. Έτσι μερικές φορές το κοινό κρυολόγημα μπορεί να συνοδεύεται και από επιπεφυκίτιδα, αλλά όχι πάντα.
Δακρύρροια μπορεί να εμφανιστεί κατά την πορεία του κρυολογήματος, αλλά δεν σημαίνει υποχρεωτικά και φλεγμονή του επιπεφυκότα. Το κρυολόγημα οδηγεί σε οίδημα του ρινοφάρυγγα και απόφραξη της εξόδου της δακρυικής οδού, με αποτέλεσμα υπερχείλιση των δακρύων που δεν αποχετεύονται, χωρίς όμως να υπάρχει επιπεφυκίτιδα.
Αναγνώριση του αιτίου
Πιθανά αίτια μιας επιπεφυκίτιδας είναι ο ερεθισμός, το τραύμα, η λοίμωξη και η αλλεργία.
Ο βασικός μηχανισμός άμυνας του οργανισμού σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ο βλεφαρισμός, το γρήγορο δηλαδή επαναλαμβανόμενο ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων, που υγραίνει και ξεπλένει την εξωτερική επιφάνεια του ματιού. Τα παιδιά όμως συχνά «ξεχνάνε» να ανοιγοκλείσουν τα μάτια τους, με συνέπεια την παραμονή του ερεθιστικού παράγοντα στο μάτι.
Η αντιμετώπιση τέτοιων ήπιων ερεθιστικών επιπεφυκίτιδων βασίζεται κυρίως στη χορήγηση άφθονων σταγόνων τεχνητών δακρύων και στην απομάκρυνση του παράγοντα που προκάλεσε τον ερεθισμό.
Τραύμα ή ξένο σώμα: Αν υπάρχει η υπόνοια ότι μπήκε κάποιο ξένο σώμα ή συνέβη κάποιος τραυματισμός στο μάτι του παιδιού, οι γονείς πρέπει να απευθύνονται στον ειδικό οφθαλμίατρο το συντομότερο δυνατό. Τα συμπτώματα έχουν απότομη εισβολή και περιλαμβάνουν αυξημένη δακρύρροια και ευαισθησία στο φως. Πόνος και φωτοευαισθησία μπορεί να σημαίνει συμμετοχή του κερατοειδούς.
Ο οφθαλμίατρος θα εξετάσει το παιδί στο ειδικό μικροσκόπιο, που λέγεται σχισμοειδής λυχνία, και θα χρησιμοποιήσει χαρτάκια με μια ειδική χρωστική, που λέγεται φλουοροσεΐνη, για να «βάψει» για 1-2 λεπτά τον κερατοειδή χιτώνα του ματιού.
Αυτή η χρωστική συγκεντρώνεται στις ελλειμματικές περιοχές του κερατοειδούς και φωσφορίζει, όταν ένα ειδικό μπλε φως φωτίσει την περιοχή, αναδεικνύοντας εκδορές, τραυματισμούς κλπ.
Αν υπάρχει ξένο σώμα, πρέπει να αφαιρεθεί και η μετέπειτα θεραπεία περιλαμβάνει ένα αντιβιοτικό κολλύριο και ένα κολλύριο τεχνητών δακρύων.
Ορισμένες φορές ο ιατρός μπορεί να συστήσει το κλείσιμο του ματιού με ειδικό ταμπόν, αλλά όχι πάντα. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις (όπως οι τραυματισμοί από κάποιο φυτό, στους οποίους μπορεί να εμπλέκονται μύκητες), όπου το κλείσιμο του ματιού αντενδείκνυται.
Ο κερατοειδής εμφανίζει μεγάλη επουλωτική ικανότητα και ακόμη και μεγάλης έκτασης ελλείμματα, αν είναι επιφανειακά, επουλώνονται σε διάστημα 1-2 ημερών.
Ιογενής επιπεφυκίτιδα: Συνήθως υπεύθυνοι είναι αδενοϊοί, οι οποίοι μπορεί να προκαλέσουν ταυτόχρονα και λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού.
Στην επιδημική μορφή (όπου υπεύθυνοι είναι οι αδενοϊοί 3, 8 και 19) η μετάδοση γίνεται πολύ εύκολα, τόσο από το ένα μάτι στο άλλο όσο και από τον ασθενή στους οικείους του.
Λόγω της υψηλής μεταδοτικότητας της νόσου χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο σπίτι κατά τη χρήση μαξιλαριών, πετσετών κλπ., που έχουν έλθει σε επαφή με το μολυσμένο μάτι ή τις εκκρίσεις του, ενώ επιβάλλεται το συχνό πλύσιμο των χεριών ή και η χρήση αντισηπτικού.
Μια ιογενής επιπεφυκίτιδα ξεκινά συνήθως με αίσθηση ξένου σώματος, πόνο, έντονη ερυθρότητα και μια χαρακτηριστική «υγρή» εμφάνιση του οφθαλμού. Οι προωτιαίοι λεμφαδένες (μπροστά από το αυτί) είναι συχνά ψηλαφητοί.
Η χαρακτηριστική κόκκινη και υγρή εμφάνιση του ματιού στην ιογενή
Αν και τα συμπτώματα είναι αρκετά σοβαρά και η πορεία της νόσου μακρά (ένας μήνας ή και περισσότερο), η επιδημική ιογενής επιπεφυκίτιδα σχεδόν ποτέ δεν προκαλεί μόνιμες βλάβες, ούτε απειλεί την όραση.
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της ιογενούς επιπεφυκίτιδας είναι κυρίως ανακουφιστική και περιλαμβάνει άφθονη χορήγηση τεχνητών δακρύων και κρύες κομπρέσες. Όπως και μια ιογενής λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού, έτσι και η ιογενής επιπεφυκίτιδα θα ιαθεί, αφού συμπληρώσει τον κύκλο της.
Η ερπητική επιπεφυκίτιδα οφείλεται στον ιό του απλού έρπητα (κυρίως τύπου 1 αλλά και τύπου 2) και μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και αμέσως μετά τη γέννηση.
Η αρχική ερπητική λοίμωξη είναι συνήθως αθώα και ο κερατοειδής δεν συμμετέχει. Επαναλαμβανόμενες όμως υποτροπές, ακόμη και μετά από διάστημα ετών, προσβάλλουν τελικά και τον κερατοειδή προκαλώντας του ένα δενδριτικό έλκος (πληγή που θυμίζει κλαδιά δέντρου) και μόνιμη βλάβη
Η θεραπεία συνίσταται κυρίως στην τοπική εφαρμογή ιοστατικών παραγόντων, όπως η ακυκλοβίρη (Zovirax). Η χρήση κορτικοστεροειδών αντενδείκνυται, όταν υπάρχει ενεργό ερπητικό έλκος.
Ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος, ένα από τα συνηθέστερα μικροβιακά αίτια, προκαλεί φλεγμονή στις ρίζες των βλεφαρίδων (βλεφαρίτιδα), ενώ προσβάλλει ενίοτε και την περιφέρεια του κερατοειδούς. Ο επιδερμικός σταφυλόκοκκος εμφανίζει παρόμοια κλινική εικόνα αλλά γενικά η φλεγμονή είναι ηπιότερη. Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει τον καθαρισμό των βλεφαρίδων με ειδικά χαρτομάντηλα, τη χρήση αντιβιοτικών κολλυρίων και σε ορισμένες σοβαρότερες περιπτώσεις τοπικά στεροειδή.
Ο αιμόφιλος της ινφλουέντσας ήταν κάποτε συχνό αίτιο επιπεφυκίτιδας κυρίως σε παιδιά κάτω των 5 ετών, αλλά η επίπτωσή του έχει περιοριστεί χάρη στα προγράμματα εμβολιασμού. Τέτοιες επιπεφυκίτιδες αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά με κολλύρια χλωραμφενικόλης, αλλά πάντα υπάρχει ο κίνδυνος για σοβαρές δυσκρασίες του αίματος, ακόμη και μετά από απλή τοπική εφαρμογή.
Άλλα πιθανά μικροβιακά αίτια είναι οι στρεπτόκοκκοι, η μοραξέλα, ο γονόκοκκος και η ψευδομονάδα.
Γενικά οι μικροβιακές επιπεφυκίτιδες είναι αυτοπεριοριζόμενες, ακόμη και αν μείνουν χωρίς θεραπεία, υπό την προϋπόθεση όμως ότι δεν έχει προσβληθεί ο κερατοειδής.
Καλλιέργειες σπάνια απαιτούνται. Η θεραπεία περιλαμβάνει αντιβιοτικά κολλύρια και άφθονα τεχνητά δάκρυα, ενώ κρύες κομπρέσες μπορεί να βοηθήσουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων, αν συνυπάρχει βλεφαρίτιδα. Τα κυριότερα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται είναι η τομπραμυκίνη, η χλωραμφενικόλη, η γενταμυκίνη και η σουλφακεταμίδη, καθώς και οι νεώτερες κινολόνες.
Οι μικροβιακές επιπεφυκίτιδες μπορεί να είναι το ίδιο μολυσματικές με τις ιογενείς. Συχνότατο πλύσιμο των χεριών, αποφυγή κοινών πετσετών προσώπου, μαξιλαριών, σεντονιών και τήρηση των στοιχειωδών κανόνων υγιεινής μπορούν να αποτρέψουν τη μετάδοση της λοίμωξης από το παιδί στους οικείους του.
Νεογνική επιπεφυκίτιδα
Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα η γονοκοκκική επιπεφυκίτιδα ήταν το συχνότερο αίτιο τύφλωσης κατά τη νεογνική ηλικία. Η λοίμωξη εμφανιζόταν τυπικά τις πρώτες μέρες μετά τη γέννηση με σοβαρό οίδημα των βλεφάρων και άφθονες πυώδεις εκκρίσεις.
Η επιβεβαίωση της διάγνωσης γίνεται με την αναγνώριση του γονόκοκκου στα επιχρίσματα (gram αρνητικός διπλόκοκκος).
Αυτό που κάνει τη γονοκοκκική λοίμωξη τόσο επικίνδυνη είναι η ικανότητα του γονόκοκκου να διαπερνά τον άθικτο κερατοειδή προκαλώντας του έλκη και, αν η λοίμωξη προχωρήσει, ακόμη και διάτρηση του οφθαλμικού βολβού.
Όπως και η γονόρροια έτσι και τα χλαμύδια μεταδίδονται πρώτα με τη σεξουαλική επαφή και στη συνέχεια από τον κόλπο της μητέρας στα μάτια του νεογνού κατά τον τοκετό. Η χλαμυδιακή επιπεφυκίτιδα ξεκινά συνήθως μια εβδομάδα μετά τη γέννηση με οίδημα βλεφάρων, ερυθρότητα και πυώδεις εκκρίσεις, αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό από τη γονοκοκκική. Επίσης δεν διεισδύει στο μάτι και δεν θίγει την όραση. Μπορεί όμως να προσβάλει τους πνεύμονες του νεογνού αρκετές εβδομάδες μετά.
Η διάγνωση της χλαμυδιακής επιπεφυκίτιδας τίθεται με καλλιέργειες ή με ανοσολογικές μεθόδους. Η θεραπεία συνίσταται στη συστηματική χορήγηση ερυθρομυκίνης. Η επίσης αποτελεσματική τετρακυκλίνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται στα παιδιά λόγω της εναπόθεσής της στα δόντια.
Αλλεργική επιπεφυκίτιδα
Η γύρη, τα καλλυντικά, τα οικιακά απορρυπαντικά, τα διάφορα υλικά των ρούχων και τα κατοικίδια ζώα είναι λίγα μόνο από τα μέλη της τεράστιας λίστας των πιθανών αλλεργιογόνων.
Η εαρινή επιπεφυκίτιδα εμφανίζεται συνήθως την άνοιξη και το φθινόπωρο με κνησμό (πολλές φορές έντονο), αίσθηση ξένου σώματος, δακρύρροια, νηματοειδείς εκκρίσεις και φωτοευαισθησία. Ενίοτε προσβάλλει και τον κερατοειδή οπότε μιλάμε για εαρινή κερατοεπιπεφυκίτιδα.
Η επιπεφυκίτιδα με γιγαντιαίες θηλές είναι μια άλλη μορφή επιπεφυκίτιδας, που εμφανίζεται σε χρήστες φακών επαφής και υποχωρεί με τη διακοπή της χρήσης τους.
Το πολύμορφο ερύθημα ή σύνδρομο Stevens-Johnson είναι μια σπάνια αλλά πολύ σοβαρή μορφή αλλεργικής επιπεφυκίτιδας, που οφείλεται σε υπεραντίδραση του οργανισμού σε ιούς, μικρόβια ή φάρμακα.
Ο ακρογωνιαίος λίθος της θεραπείας κάθε είδους αλλεργικής επιπεφυκίτιδας είναι η απομάκρυνση του αλλεργιογόνου παράγοντα. Από εκεί και πέρα υπάρχουν διάφορα φάρμακα, που μπορούν να μειώσουν τα αλλεργικά επεισόδια και να αμβλύνουν τα συμπτώματα της αλλεργίας.
Οι σταθεροποιητές των μαστοκυττάρων, όπως το χρωμογλυκικό νάτριο, χρησιμοποιούνται για την πρόληψη των αλλεργιών και είναι γενικά ατοξικοί.
Τα κλασικά αντιισταμινικά όχι μόνο δεν ανακουφίζουν από τα συμπτώματα, αλλά αντίθετα ενοχοποιούνται τα ίδια για την πρόκληση αλλεργικών εκδηλώσεων στα βλέφαρα και στον επιπεφυκότα. Νεώτερα αντιισταμινικά, όπως η λεβοκαβαστίνη και η ολοπαταδίνη, έχουν παρατεταμένη αντιισταμινική δράση και χορηγούνται σε αλλεργικές επιπεφυκίτιδες πάσης αιτιολογίας.
Η χρήση τοπικών στεροειδών για την καταστολή της φλεγμονής πρέπει όσο το δυνατό να αποφεύγεται και να προτιμώνται κολλύρια που περιέχουν μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη.
Πότε μια επιπεφυκίτιδα γίνεται επικίνδυνη
Οι περισσότερες επιπεφυκίτιδες δεν θεωρούνται επικίνδυνες και δεν προκαλούν μόνιμη ελάττωση της όρασης. Προβλήματα όμως μπορεί να δημιουργηθούν από την επιπόλαια αντιμετώπιση και κυρίως από την αλόγιστη χρήση των τοπικών στεροειδών.
Τα στεροειδή (που συχνά συνδυάζονται και με αντιβιοτικά) μπορεί να προαγάγουν την εμφάνιση καταρράκτη και την ανάπτυξη γλαυκώματος. Επιπλέον η χρήση τους μπορεί να επιτρέψει τη διασπορά κάποιων μάλλον ήπιων λοιμώξεων, όπως η ερπητική κερατοεπιπεφυκίτιδα. Έτσι αυτά τα κολλύρια και οι αντίστοιχες αλοιφές θα πρέπει να συνταγογραφούνται πάντα από οφθαλμίατρο και όχι να χορηγούνται εμπειρικά από μη ειδικούς ως η γενική θεραπεία για ένα κόκκινο μάτι.
H χρήση φακών επαφής μπορεί επίσης να μετατρέψει μια αθώα επιπεφυκίτιδα σε σοβαρή. Οι φακοί επαφής, ιδιαίτερα οι πολυφορεμένοι, θίγουν την ακεραιότητα του κερατοειδούς και μπορεί να προκαλέσουν απόπτωση ή εκδορές στο επιθήλιο, αυξάνοντας την πιθανότητα και για έλκος του κερατοειδούς.
Οποιοσδήποτε φοράει φακούς επαφής και αισθανθεί δυσανεξία, ή το μάτι του κοκκινίσει, πρέπει να τους αφαιρέσει αμέσως και να αναζητήσει τη βοήθεια ειδικού το ταχύτερο δυνατό.
SOURCE : ATHENS EYE HOSPITAL , MAYO CLINIC
Παρασκευή 26 Απριλίου 2019
Why You’re Losing Your Voice( inflamed larynx )
Η «φωνή» είναι ο ήχος, ο οποίος δημιουργείται από τις δονήσεις των φωνητικών χορδών, που προκαλεί ο αέρας που περνά στο λάρυγγα και κάνει τις χορδές να έρχονται πιο κοντά η μία με την άλλη.
Η φωνή είναι ένα εξαιρετικά πολύτιμο «μέσο», που αν και οι περισσότεροι τη θεωρούμε δεδομένη, δεν θα έπρεπε. Χρειάζεται και αυτή, όπως και κάθε άλλο όργανο του ανθρώπινου σώματος, κατάλληλη φροντίδα και προσοχή.
Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε αν έχουμε πρόβλημα στη φωνή μας;
Τα προβλήματα της φωνής συμβαίνουν με μια αλλαγή στον ήχο της, που συχνά περιγράφεται ως βραχνάδα, τραχύτητα ή αλλοιωμένη ποιότητα. Οι άνθρωποι με προβλήματα φωνής συχνά παραπονούνται για αλλαγές, απώλεια φωνής, απώλεια αντοχής και μερικές φορές με απότομο πόνο.
Οι αλλαγές στη φωνή ακολουθούν μερικές φορές κάποια λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος που διαρκεί μέχρι και δύο εβδομάδες. Συνήθως η λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος ή ένα κοινό κρύωμα, προκαλεί πρήξιμο των φωνητικών χορδών και αλλαγές στους κραδασμούς τους, με αποτέλεσμα την αλλοίωση της φωνής.
Η μειωμένη χρήση της συνήθως βελτιώνει τη φωνή μετά από μια λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού, το κρύωμα ή τη βρογχίτιδα. Αν ωστόσο, η φωνή δεν επιστρέψει στα συνήθη χαρακτηριστικά και τις δυνατότητές της μέσα σε δύο έως τέσσερις εβδομάδες, τότε ενδεχομένως να χρειάζεστε μία επιπλέον ιατρική αξιολόγηση από ωτορινολαρυγγολόγο.
Στην περίπτωση των καπνιστών μάλιστα, μία μεταβολή στη φωνή είναι ένα από τα πρώτα και πιο σημαντικά συμπτώματα του καρκίνου του λάρυγγα και μία έγκαιρη ιατρική εξέταση, μπορεί να αυξήσει την αποτελεσματικότητα κάποιας πιθανής θεραπείας.
ΑΙΤΙΑ ΑΛΛΟΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΦΩΝΗΣ
Οξεία λαρυγγίτιδα
Χρόνια λαρυγγίτιδα
Κατάχρηση φωνής
Καλοήθεις φωνητικές βλάβες
Αιμορραγία των φωνητικών χορδών
Παράλυση των φωνητικών χορδών
Καρκίνος του λάρυγγα
Αμυγδαλίτιδα
Γαστροοισοφαγική Παλινδρόμηση
Εποχιακές Αλλεργίες
Respiratory Illness
The most common culprit for that rasp in your voice? An infection in your airways. A cold, the flu, bronchitis, or another upper respiratory infection can make your vocal cords swell temporarily -- also known as laryngitis.
Seasonal Allergies
Just like viruses, outdoor allergies to certain trees and plants in bloom can cause laryngitis. The irritation and drainage that hit your airways might also make you clear your throat more often and inflame your vocal cords.
Tonsillitis
A virus on your tonsils (the oval-shaped tissue pads at the back of your throat) causes tonsillitis -- and can lead to a scratchy, muffled voice. You’ll likely have other symptoms like a fever, swollen tonsils that look white, yellow, or red, and a sore throat that makes it hard to swallow.
Voice Stress
When you misuse your voice, it can do temporary damage your vocal cords. It could happen if you talk loudly for a long time, shout, belt out a song at the top of your lungs, or talk in a really high or really low voice. It should get better with time, rest, and lots of water.
Rheumatoid Arthritis (RA)
Sometimes the inflammation caused by this condition can affect a small joint in your neck near your vocal cords called the cricoarytenoid joint. If you have RA, ask your doctor about your hoarse voice, especially if you feel like there's something stuck in your throat. It could cause trouble breathing later on.
Thyroid Problems
The thyroid gland sits in your neck just in front of the nerves that control your vocal cords. Problems with it that can lead to long-lasting hoarseness include: hyperthyroidism (it makes too much thyroid hormone, and your body burns energy too fast), hypothyroidism (it makes too little, and your system gets too slow), or even thyroid cancer.
Nerve Conditions
Diseases like multiple sclerosis, Parkinson’s disease, or myasthenia gravis can cause a hoarse, raspy voice because of their effect on your vocal cord nerves. It’s unlikely that voice problems would be the first and only symptom you’d have. Usually, they’re just one of many other signs of these diseases.
Yeast Infection
Do you get chronic laryngitis? It’s rare, but sometimes a fungus -- like those that cause yeast infections -- could be to blame. If you use an asthma inhaler, you might be more likely to have yeast in your vocal cords.
Precancerous cells
Abnormal cells growing on your larynx or voice box, the hollow organ that holds your vocal cords -- can press on your vocal cords and keep them from working the way they should. Your larynx is lined with squamous cells, so cancerous cells go on to be squamous cell carcinomas. If you find cancer of the larynx early, it’s easy to treat.
Noncancerous Bumps and Lumps
Growths like polyps, cysts, or nodules aren’t cancerous, but they can push on vocal cords in the same way precancerous growths do. Professional singers are at high risk of getting them. They result from the constant friction of your vocal cords rubbing together, much like a blister forms on your heel when your shoe is too tight. Typically, it takes rest, therapy, or surgery to treat them.
Acid Reflux
Gastroesophageal reflux disease (GERD), makes stomach acid rise up into your throat or even onto your vocal cords. Over time, this laryngopharyngeal reflux (LPR) irritates your throat tissues. Usually your hoarseness will be worse in the morning, if GERD is the cause. You may not have any heartburn at all when you have LPR.
Smoking
Breathing in smoke, either by smoking yourself or by taking it in secondhand, can cause permanent changes your vocal cords over time. When they swell, the pitch of your voice could get deeper. Smoking also raises your risk of throat cancer.
Medications
Corticosteroids, the medication inside an asthma inhaler, can sometimes cause dysphonia -- otherwise known as difficulty speaking. Other meds that can mess with your voice quality include antihistamines; diuretics; anticholinergics used to treat bladder problems, Parkinson’s disease, or depression; and blood clot medications.
SOURCE :WebMD
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)