Πόνος στην αριστερή κάτω κοιλιά

Ο πόνος στην αριστερή κάτω κοιλιά μπορεί να οφείλεται σε απλά αίτια που περνούν χωρίς ιδιαίτερη αντιμετώπιση, αλλά και σε σοβαρές παθήσεις που απαιτούν άμεση εισαγωγή στο νοσοκομείο  ή και χειρουργείο. Είναι λιγότερο συχνός από τον πόνο στη δεξιά κάτω κοιλιά.

Ο πόνος στην αριστερή κοιλιά απαντάται περισσότερο σε μεγαλύτερους ηλικιακά ασθενείς. Οι πόνοι στο κάτω αριστερό μέρος της κοιλιάς, σχετίζονται συνήθως με το παχύ έντερο. Οι κολίτιδες διαφόρων μορφών (ελκώδης κολίτιδα, ασθένεια του Crohn, σπαστική κολίτιδα), είναι αιτίες πόνων στην εν λόγω περιοχή.

 

Ο οξύς πόνος στην αριστερή κάτω κοιλιά μπορεί να οφείλεται σε γαστρεντερικά, γυναικολογικά, ουρολογικά και άλλα αίτια.

Γαστρεντερικά αίτια περιλαμβάνουν 

• τη γαστρεντερίτιδα, 
• τη δυσκοιλιότητα, 
• την εκκολπωματίτιδα, 
• τη συστροφή σιγμοειδούς, 
• την αριστερή βουβωνοκήλη ή μηροκήλη και άλλα. 

Η γαστρεντερίτιδα συνήθως προκαλεί γενικευμένο κοιλιακό πόνο. Είναι η συχνότερη αιτία κοιλιακού πόνου στα παιδιά συνήθως εξαιτίας ιώσεων. Απαιτείται προσεκτικός έλεγχος όταν η γαστρεντερίτιδα προκαλεί πόνο στην αριστερή κάτω κοιλιά και θα πρέπει να είναι διάγνωση αποκλεισμού. Η δυσκοιλιότητα συχνά οφείλεται σε κάποιο οργανικό πρόβλημα (πχ γαστρεντερίτιδα). Και αυτή θα πρέπει να αποτελεί διάγνωση αποκλεισμού. Η εκκολπωματίτιδα αφορά στο 90% των περιπτώσεων το σιγμοειδές και συνεπώς ο πόνος αντανακλά συνήθως στην αριστερή κοιλιά. Στην οξεία εκκολπωματίτιδα υπεύθυνα για τα συμπτώματα είναι μικρά“σακουλάκια” που σχηματίζονται στο τοίχωμα του εντέρου, στα σημεία όπου τα αγγεία τρέφουν το έντερο και εισχωρούν κάθετα στο τοίχωμά του, τα εκκολπώματα.

Η συντριπτική πλειονότητα των εκκολπωμάτων δημιουργείται στο παχύ έντερο και εντοπίζεται κυρίως στο σιγμοειδές, το οποίο βρίσκεται στην αριστερή πλευρά της κοιλιάς. Η παρουσία εκκολπωμάτων ονομάζεται εκκολπωμάτωση και αποτελεί ίσως την πιο συνήθη νόσο του κατώτερου πεπτικού σωλήνα. Όταν δεν φλεγμαίνουν τα εκκολπώματα συνήθως δεν δίνουν συμπτώματα αλλά μπορεί μέσα τους να παγιδευτούν κόπρανα από το έντερο ή να αναπτυχθούν μικρόβια και να προκληθεί φλεγμονή, δηλαδή εκκολπωματίτιδα.

Η συστροφή σιγμοειδούς είναι η πιο συχνή μορφή συστροφής. Μπορεί να οδηγήσει σε εντερική απόφραξη (ειλεός) και να έχει αργή και ύπουλη έναρξη σε ηλικιωμένα άτομα. Μια περισφιγμένη αριστερή βουβωνοκήλη ή μηροκήλη μπορεί να παρουσιαστεί με πόνο στην αριστερή κοιλιά. Ο πόνος θα είναι πολύ έντονος και θα συνοδεύεται από μη ανατάξιμη διόγκωση πάνω στη βουβωνική χώρα, ενώ μπορεί να συνυπάρχουν συμπτώματα εντερικής απόφραξης. Ο ασθενής με μη ανατάξιμη περισφιγμένη βουβωνοκήλη ή μηροκήλη χρειάζεται άμεσα χειρουργική ανάταξη και αποκατάσταση της βουβωνοκήλης ή μηροκήλης. Σε σπάνιες περιπτώσεις, η σκωληκοειδίτιδα μπορεί να αντανακλά αριστερά, ιδίως σε ασθενείς με μη-καθηλωμένο ελεύθερο τυφλό έντερο ή με πολύ μακριά σκωληκοειδή απόφυση. Το γεγονός αυτό μπορεί να καθυστερήσει τη χειρουργική αντιμετώπιση με σκωληκοειδεκτομή.

Γυναικολογικά αίτια πόνου στην αριστερή κάτω κοιλία μπορεί να σχετίζονται με:

• έκτοπο κύηση στην αριστερή σάλπιγγα
• πρόωρο τοκετό
• αποκόλληση πλακούντα
• σαλπιγγίτιδα
• πυελικό απόστημα
• πόνοι περιόδου

Γυναικολογικά αίτια πόνου στην αριστερή κάτω κοιλία θα πρέπει να λαμβάνονται πάντοτε υπόψη και να ζητείται η συμβουλή γυναικολόγου.

Ο πόνος στην αριστερή κάτω κοιλιά μπορεί να οφείλεται σε έκτοπο κύηση στην αριστερή σάλπιγγα. Εάν έχει επέλθει ρήξη, τότε η αιμορραγία είναι σημαντική και η ασθενής πρέπει να οδηγηθεί γρήγορα στο χειρουργείο. Η επαπειλούμενη κύηση ή η αποβολή μπορεί να παρουσιάσει πόνο ιδίως όταν συνδυάζεται με ιστορικό αιμορραγίας από τον κόλπο. Πόνος μπορεί να εμφανιστεί και σε πιο προχωρημένη κύηση και μπορεί να υποδηλώνει πρόωρο τοκετό, αποκόλληση πλακούντα κ.α. Η πυελική φλεγμονώδης νόσος λόγω σαλπιγγίτιδας ή/και πυελικού αποστήματος εκδηλώνεται με εκκρίσεις από τον κόλπο και απαντάται συχνότερα σε γυναίκες με πολλούς σεξουαλικούς συντρόφους, ιστορικό προηγούμενης φλεγμονής πυέλου και χρήση σπιράλ. Πόνοι στη μέση της περιόδου (Mittelschmerz) μπορεί να είναι αρκετά έντονοι ώστε να οδηγήσουν τη γυναίκα ακόμα και στο νοσοκομείο. Άλλα αίτια πόνου είναι η συστροφή εξαρτήματος (ωοθήκης-σάλπιγγας), τα εκφυλισμένα ινομυώματα και πυελικοί όγκοι.

Ουρολογικά αίτια πόνου στην αριστερή κάτω κοιλιά περιλαμβάνουν:

• επιδιδυμίτιδα-ορχίτιδα
• συστροφή όρχεος
• κωλικό νεφρού-ουρητήρα
• ουρολοίμωξη
• κωλικό νεφρού 

Ο κωλικός νεφρού είναι αιφνίδιος και διαλείπων. Μια πέτρα μπορεί να προκαλέσει αιματουρία. Οι ουρολοιμώξεις χαρακτηρίζονται από συχνοουρία, πόνο στην ούρηση, αιματουρία, έπειξη για ούρηση και δύσοσμα ούρα.

Άλλα αίτια πόνου αριστερά κάτω στην κοιλιά είναι το ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής (σε άτυπες εκδηλώσεις του) το οποίο μπορεί να διαφύγει κατά την αρχική διάγνωση, ο έρπητας ζωστήρας και άλλα σπανιότερα όπως η πλήρης αναστροφή σπλάχνων και η θρόμβωση πυελικών φλεβών. 

Χρόνιος πόνος αριστερά κάτω στην κοιλιά μπορεί να οφείλεται σε : δυσκοιλιότητα (οφείλεται συνήθως σε λειτουργικό αίτιο πχ δίαιτα χαμηλή σε υπόλειμμα), ευερέθιστο έντερο (σπαστική κολίτιδα), κακοήθειες του παχέος εντέρου (συνοδεύονται από αλλαγές στις εντερικές συνήθειες, απώλεια βάρους και αίμα από το ορθό) και νόσο Crohn ή έλκώδη κολίτιδα(συνοδεύονται από διάρροιες με βλέννη ή αίμα). Χρόνιος πόνος αριστερά κάτω μπορεί να παρουσιαστεί σε γυναίκες με με ενδομητρίωση ή όγκους της πυέλου. Επίσης σε προβλήματα από την κατ'ισχίον άρθρωση.

Τι πρέπει να προσέξετε

Ο πόνος στην κοιλιά δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται εμπειρικά. Επίσης, δεν πρέπει να λαμβάνονται παυσίπονα ώσπου να διερευνηθεί η αιτία του πόνου.

Σε κάθε περίπτωση, ο ασθενής θα πρέπει να απευθύνεται στον γιατρό του, με σκοπό να αποκλεισθεί ή να αντιμετωπισθεί πιθανή σοβαρή πάθηση.

Τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι, οι διαβητικοί, οι γυναίκες, οι νεφροπαθείς και οι βαρέως πάσχοντες κινδυνεύουν περισσότερο. Η κλινική εικόνα των ασθενών αυτών μπορεί να είναι ήπια αλλά να υποκρύπτει σοβαρό ενδοκοιλιακό πρόβλημα.

 

 SOURCE:MEDLABNEWS.GR

 

Καρκίνος του Φάρυγγα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΦΑΡΥΓΓΑ

Οι όγκοι του φάρυγγα, αν και σπάνιοι, είναι στην πλειονότητά τους είναι κακοήθεις, δηλαδή καρκίνοι. Η θεραπεία ενός όγκου του φάρυγγα εξαρτάται σημαντικά από την περιοχή του φάρυγγα που θα εμφανιστεί, αλλά και από την αιτία που προκάλεσε τη δημιουργία του. 

Ο καρκίνος του λαιμού δεν αποτελεί μία συγκεκριμένη ιατρική νόσο, αλλά έναν όρο που χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει οποιονδήποτε τύπο καρκίνου που εμφανίζεται στο πίσω μέρος του στόματος, στον φάρυγγα και στις φωνητικές χορδές (λάρυγγα). Υπάρχουν διάφοροι τύποι καρκίνου του λαιμού και κάθε ασθενής είναι διαφορετικός, αλλά οι δύο πιο συχνές μορφές καρκίνων του λαιμού είναι:

• Καρκίνος του λάρυγγα
• Καρκίνος του φάρυγγα

Ο καρκίνος του λάρυγγα αναφέρεται στον καρκίνο που σχηματίζεται στους ιστούς του λάρυγγα. Ο λάρυγγας αποτελεί μέρος του λαιμού, μεταξύ της βάσης της γλώσσας και της τραχείας και αποτελείται από τρία κύρια μέρη:

● Υπεργλωττιδικός χώρος: Το άνω μέρος του λάρυγγα πάνω από τις φωνητικές χορδές, συμπεριλαμβανομένης της επιγλωττίδας

● Γλωττίδα: Το μεσαίο τμήμα του λάρυγγα όπου βρίσκονται οι φωνητικές χορδές

● Υπογλωττιδικός χώρος: Το κάτω μέρος του λάρυγγα μεταξύ των φωνητικών χορδών και της τραχείας

Ο καρκίνος του φάρυγγα σχηματίζεται στον φάρυγγα, τον μυϊκό σωλήνα ο οποίος ξεκινάει πίσω από την μύτη και το στόμα έως την κοινή αρχή του αναπνευστικού και του πεπτικού συστήματος, και κατηγοριοποιείται σε τρεις τύπους:

•  Ρινοφαρυγγικός καρκίνος: Αρχίζει στον ρινοφάρυγγα, δηλαδή στο άνω μέρος του λαιμού, ακριβώς πίσω από τη μύτη.
• Στοματοφαρυγγικός καρκίνος: Αρχίζει στον στοματοφάρυγγα, δηλαδή στο μεσαίο μέρος του λαιμού, ακριβώς πίσω από το στόμα σας.
• Καρκίνος τους υποφάρυγγα (ή και λαρυγγοφαρυγγικός): Αρχίζει στον υποφάρυγγα (ή λαρυγγοφάρυγγα), δηλαδή στο κάτω μέρος του λαιμού, ακριβώς πάνω από τον οισοφάγο και την τραχεία. 
•  

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

Εκτός από τους παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με όλους τους Καρκίνους Κεφαλής και Τραχήλου, γενετικές ανωμαλίες και κακή διατροφή μπορούν επίσης να διαδραματίσουν κάποιο ρόλο στην αύξηση της πιθανότητας εμφάνισης καρκίνου.

ΕΠΙΠΟΛΑΣΜΟΣ

Ο καρκίνος του λάρυγγα και του φάρυγγα είναι ο 13^ος συνηθέστερος τύπος καρκίνου στους άνδρες, με περίπου 300.000 νέα κρούσματα παγκοσμίως το 2012. Το πλήθος των περιπτώσεων καρκίνου του λαιμού ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των διαφόρων χωρών. Ωστόσο, είναι σχεδόν καθολικά πιο συνηθισμένος στους άντρες παρά στις γυναίκες. Αυτό αντικατοπτρίζει τις διαφορές στην έκθεση στους παράγοντες κινδύνου που είναι γνωστό ότι προκαλούν καρκίνο του λαιμού. Ο καρκίνος του λαιμού είναι πιο συχνός σε άτομα ηλικίας άνω των 55 ετών, αν και νεότεροι ασθενείς μπορούν επίσης να αναπτύξουν όγκους σε αυτές τις περιοχές.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Επειδή ο λάρυγγας και το άνω τμήμα του οισοφάγου βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο, τα συμπτώματα που εμφανίζουν οι ασθενείς από τον καρκίνο που προέρχεται από οποιοδήποτε από τα δύο αυτά σημεία είναι παρόμοια.  Τα συχνότερα συμπτώματα είναι η επίμονη αλλαγή της φωνής (που γίνεται τραχιά ή βραχνή για περισσότερο από 3 εβδομάδες) ή η δυσκολία στην κατάποση τροφής (συχνά η κατάποση στερεάς τροφής πριν τη λήψη υγρών είναι προβληματική). Στα άλλα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνονται:

• Πονόλαιμος
• Επίμονη ωταλγία (ιδιαίτερα εάν προσβάλλει μόνο το ένα αυτί)
• Θορυβώδης ή δύσκολη αναπνοή
• Ακούσια απώλεια σωματικού βάρους
• Αιματηρή απόχρεμψη
• Εξόγκωμα στον τράχηλο

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Πολλά από τα συμπτώματα που περιγράφονται παραπάνω μπορεί να εμφανιστούν ως αποτέλεσμα άλλων παθήσεων, εκτός του καρκίνου.  Ωστόσο, κάθε άτομο που εμφανίζει επίμονα συμπτώματα είναι σημαντικό να αξιολογείται από έναν ειδικό στον καρκίνο της κεφαλής και του τραχήλου. Αυτό συνήθως περιλαμβάνει τη λήψη λεπτομερούς ιστορικού και την πραγματοποίηση εξέτασης του στόματος, του φάρυγγα και του τραχήλου από έναν κλινικό ιατρό στο ιατρείο.

Η πρόσβαση στους καρκίνους του λάρυγγα και του άνω τμήματος του οισοφάγου είναι δύσκολη και έτσι μπορεί να είναι επίσης απαραίτητο να υποβληθεί ο ασθενής σε πιο λεπτομερή εξέταση με ενδοσκόπηση υπό γενική αναισθησία.  Κατά την ενδοσκόπηση, μπορούν να ληφθούν βιοψίες από κάθε ύποπτη περιοχή που θα συμβάλλουν στην επιβεβαίωση της διάγνωσης.  Μπορεί να πραγματοποιηθεί ακτινολογική απεικόνιση του τραχήλου και του φάρυγγα με υπερηχογράφημα, αξονική τομογραφία (CT) και μαγνητική τομογραφία (MRI) που βοηθούν στον προσδιορισμό του μεγέθους και της έκτασης οποιουδήποτε όγκου, καθώς και της πιθανής λεμφαδενικής συμμετοχής στον τράχηλο. Δεν υπάρχουν εξετάσεις αίματος που να μπορούν να διαγνώσουν τον καρκίνο του λάρυγγα ή του υποφάρυγγα, αλλά μπορεί να πραγματοποιούνται στα πλαίσια μίας γενικότερης αξιολόγησης πριν τη γενική αναισθησία.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Οι θεραπευτικές επιλογές για κάθε όγκο εξαρτώνται από διάφορους παράγοντες όπως το μέγεθος, η εντόπιση και ο τύπος του όγκου, καθώς η συμμετοχή άλλων γειτονικών δομών.  Οι καρκίνοι του λάρυγγα και του φάρυγγα δεν διαφέρουν ως προς αυτό και, ως εκ τούτου, κάθε θεραπεία προσαρμόζεται στον εκάστοτε ασθενή.

Γενικά, οι πρώιμοι όγκοι του λάρυγγα μπορούν να αντιμετωπιστούν είτε με χειρουργική επέμβαση είτε με ακτινοθεραπεία.  Ένας συνδυασμός χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας χρησιμοποιείται συχνά για ελαφρώς μεγαλύτερους λαρυγγικούς και υποφαρυγγικούς όγκους, ενώ η πολύ προχωρημένη νόσος αντιμετωπίζεται κυρίως με χειρουργική εξαίρεση.

Ο όγκος κάθε ατόμου έχει συγκεκριμένα βιολογικά χαρακτηριστικά που μπορεί να επηρεάσουν τον τρόπο που μπορεί να αναπτυχθεί ο καρκίνος.  Οι βιολογικές θεραπείες είναι θεραπείες που μπορούν να στοχεύσουν σε αυτά τα χαρακτηριστικά, διακόπτοντας την ανάπτυξη και διαίρεση των καρκινικών κυττάρων.

Οι νεότερες θεραπείες όπως η φωτοδυναμική θεραπεία, η θεραπεία πρωτονίων και τα φάρμακα που επηρεάζουν τον όγκο σε μοριακό επίπεδο, χρησιμοποιούνται λιγότερο συχνά, αλλά διερευνώνται όλο και περισσότερο στα πλαίσια των κλινικών μελετών για τον καρκίνο της κεφαλής και του τραχήλου.